Inny
Twierdzi, że oryginalny album Boba Dylana „John Wesley Harding” jest wynikiem wypadku motocyklowego
W 1966 r. Bob Dylan miał wypadek motocyklowy, ale nie powstrzymało go to od tworzenia muzyki. Miał odwrotny skutek i zainspirował jeden z jego najlepiej sprzedających się albumów, „John Wesley Harding”.
W 1967 roku, zaledwie rok po wypadku na motocyklu, Bob Dylan wybrał się do Nashville. On nagrany 12 piosenek podczas tej podróży, ale nikt nie wie dokładnie, kiedy te piosenki zostały napisane.
„John Wesley Harding” to ósmy album studyjny Dylana, który został nagrany w trzech sesjach w studiu nagraniowym w Nashville.
Przeczytaj więcej na naszym Twitterze@amomama_usa.
Wikipedia
NAGRYWANIE KLASYKI
Chociaż nie ma zbyt wielu konkretnych dowodów na pochodzenie albumu, uważa się, że wiele piosenek zostało napisanych podczas dwudniowej podróży pociągiem z Nowego Jorku do Nashville.
Piosenki skomponowane podczas tej podróży pociągiem to „I Dreamed I Saw St. Augustine”, „Ballad of Frankie Lee and Judas Priest” i „Drifter's Escape”.
Wikipedia
Charlie McCoy, który grał na basie na albumie, przypomina skupienie Dylana podczas procesu nagrywania:
„Był skoncentrowany. I nigdy nie używał arkusza lirycznego. Zapamiętywanie tych tekstów o tych podwójnych znaczeniach było imponujące. ”
Wikipedia
Co sprawia, że ten album jest wyjątkowy
Album jest sam w twórczości Dylana, ponieważ różni się od wszystkiego, co kiedykolwiek zrobił. Wcześniej pisał i nagrywał piosenki o tematyce rewolucyjnej i sprzecznej z establishmentem.
Wikipedia
Piosenki do utworu „John Wesley Harding” są nadal zgodne z preferencjami Dylana dla gatunku country-folk, ale różni się on od jego wcześniejszych albumów, ponieważ zawierają tajemnicze wiadomości i nie mają żadnych tradycyjnych refrenów.
W wywiadzie w 1969 roku Dylan przyznał, że po wypadku na motocyklu myślał, że może nadal tworzyć muzykę w taki sam sposób, jak wcześniej. Jednak w trakcie pisania piosenek zdał sobie sprawę, że nie jest to już możliwe.
Wikipedia
„John Wesley Harding” zawiera utwory z funkcjonalnymi obrazami, w których każde słowo znajduje się w określonym celu. Różni się to od ozdobnych zdjęć używanych w jego poprzednich albumach, takich jak „Blonde on Blonde”.
